รีวิว Fallen Angels นักฆ่าตาชั้นเดียว (1995)

Fallen Angels นักฆ่าตาชั้นเดียว (1995)

หนังประเทศ : ฮ่องกง

เรื่องย่อ

Fallen Angels คือภาพยนตร์นัวร์-โรแมนติกสุดเหงา ผลงานกำกับของหว่องกาไว (Wong Kar-wai) ที่พาผู้ชมดำดิ่งสู่โลกยามค่ำคืนของฮ่องกง ผ่านชีวิตที่แยกขาดของคนสองกลุ่มซึ่งบังเอิญเชื่อมโยงกันอย่างแปลกประหลาด หนังแบ่งเรื่องราวออกเป็นสองเส้นหลักที่ค่อย ๆ ซ้อนทับกันด้วยอารมณ์เดียวกันคือ “ความโดดเดี่ยวและความปรารถนา”

เส้นแรกคือ “นักฆ่า” ผู้ตั้งใจจะวางมือจากวงการ แต่ยังได้รับภารกิจสุดท้ายจาก “ผู้จัดการสาว” ที่หลงรักเขาเงียบ ๆ โดยไม่เคยพบหน้า ส่วนอีกเส้นคือ “โฮ ทาคุ” หนุ่มใบ้ผู้เร่ร่อนที่ใช้ชีวิตยามค่ำอย่างไร้จุดหมาย เขาพยายามค้นหาความหมายของชีวิตผ่านความสัมพันธ์ชั่วคราวกับผู้หญิงหลายคน โดยเฉพาะ “ชาร์ลี” (ลี ลี่เจิ้น)

ทั้งสองโลกเคลื่อนผ่านกันในคืนอันยาวนานของเมืองฮ่องกง ที่เต็มไปด้วยแสงนีออน เสียงเพลง และหัวใจที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ยความรู้สึกออกมาได้

บทความรีวิว

Fallen Angels คือบทกวีแห่งความเหงาที่ถูกถ่ายทอดด้วยภาพเคลื่อนไหว หว่องกาไวใช้กล้องเลนส์ไวด์ มุมต่ำ และการตัดต่อแบบกระโดด เพื่อสร้าง “ความรู้สึกไม่มั่นคง” ที่สะท้อนสภาพจิตใจของตัวละคร เมืองฮ่องกงในเรื่องไม่ใช่แค่ฉากหลัง แต่เป็นตัวละครหนึ่งที่โอบล้อมความเปล่าเปลี่ยวของผู้คนไว้ทั้งเมือง

โครงสร้างที่แยกเป็นสองเส้นเรื่องทำให้ผู้ชมค่อย ๆ ซึมซับอารมณ์มากกว่าติดตามเหตุการณ์อย่างดั้งเดิม ตัวละครไม่พูดมาก แต่เสียงบรรยายในใจ (voice-over) กลับเต็มไปด้วยความคิด ความทรงจำ และความหวังที่ไม่สมหวัง

หลี่หมิงในบทนักฆ่า ถ่ายทอดความเย็นชาและเปราะบางได้อย่างทรงพลัง ขณะที่มก ไท่ไหล สร้างเสน่ห์แบบดิบ ๆ ให้ตัวละครโฮ ทาคุ ได้อย่างน่าจดจำ ส่วนไดอาน่า หวัง ในบทผู้จัดการสาวที่แอบรัก ก็ถ่ายทอดความรักที่ไร้ตัวตนได้อย่างสะเทือนใจ

สปอยล์เต็ม

นักฆ่าพยายามจะถอนตัวจากวงการ แต่ภารกิจสุดท้ายกลับนำเขาไปสู่จุดจบอันหลีกเลี่ยงไม่ได้ ขณะที่ผู้จัดการสาวยังคงวนเวียนอยู่กับความรักข้างเดียว เธอไม่เคยได้พูดความรู้สึกออกไปตรง ๆ ได้แต่แสดงออกผ่านการเข้าไปในห้องของเขา สูดกลิ่นเสื้อผ้า และจินตนาการถึงความใกล้ชิดที่ไม่เคยเกิดขึ้นจริง

อีกด้านหนึ่ง โฮ ทาคุ ใช้ชีวิตเร่ร่อน ขับรถจักรยานยนต์กลางคืนไปพร้อมหญิงสาวที่เขาหลงรัก แม้ช่วงเวลาจะสั้น แต่กลับมีความหมายกับเขาอย่างลึกซึ้ง ตอนจบของหนังทั้งสองเส้นเรื่องมาบรรจบกันในความรู้สึกเดียวกัน — การเดินทางที่ต้องไปต่อแม้ไม่มีคำตอบ

บทวิเคราะห์

Fallen Angels คือภาพสะท้อนของคนเมืองที่ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางผู้คน แต่กลับรู้สึกโดดเดี่ยว หนังพูดถึงความรักที่ไม่สมบูรณ์ ความสัมพันธ์ที่ไม่ทันได้เริ่ม และการยึดติดกับความทรงจำที่หายไป

ตัวละครทุกคนพยายาม “จับ” บางสิ่งไว้ ทั้งความรัก ความอบอุ่น หรือความหมายของชีวิต แต่สุดท้ายพวกเขาก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับความว่างเปล่าอย่างสงบ หนังจึงเป็นเหมือนบทกวีภาพยนตร์เกี่ยวกับความเหงาที่งดงามและเจ็บปวดในเวลาเดียวกัน

เทคนิคการสร้างและงานภาพ

งานภาพของ Christopher Doyle คือหัวใจสำคัญของเรื่อง กล้องใช้เทคนิค slow shutter และการเคลื่อนไหวแบบไม่สมดุลเพื่อสร้างความรู้สึก “ลื่นไหลและบิดเบี้ยว” ฉากกลางคืนเต็มไปด้วยแสงนีออน สีเขียว เหลือง และแดง ที่สะท้อนโลกภายในของตัวละครได้อย่างลึกซึ้ง

ดนตรีประกอบช่วยเสริมอารมณ์อันล่องลอย โดยเฉพาะเพลงที่เล่นซ้ำอย่างมีนัย ทำให้หนังมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ยากจะลอกเลียน

บทวิจารณ์

Fallen Angels ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในผลงานชิ้นเอกของหว่องกาไว และเป็นตัวแทนหนังฮ่องกงสายอาร์ตที่ทรงอิทธิพลต่อวงการภาพยนตร์ทั่วโลก แม้จะไม่ใช่หนังที่เล่าเรื่องตรงไปตรงมา แต่กลับเป็นหนังที่ “รู้สึก” มากกว่ารู้เรื่อง

เหมาะสำหรับผู้ชมที่ชื่นชอบหนังเชิงอารมณ์ ภาพสวย และต้องการสัมผัสงานศิลปะผ่านภาษาภาพยนตร์อย่างแท้จริง