ผมได้เปิดดูภาพยนตร์ Lovesick (2025) หนังจากไต้หวันที่มีชื่อจีนว่า “有病才會喜歡你” (You bing cai hui xi huan ni) ซึ่งแปลให้เข้าใจง่ายว่า “ต้องมีโรค ถึงจะมีคนชอบคุณ” — ชื่อเรื่องนั้นอาจฟังดูตลกหรือเบา แต่เมื่อหนังเดินเรื่องไป คุณจะเริ่มเข้าใจว่า “คำลวง” ที่ว่านั้นคืออะไร และรักที่เริ่มต้นจากการโกหกจะนำพาไปสู่บทเรียนอะไร
เรื่องย่อ: เย่ จื้อเจี๋ย (Zhan Huai-Yun) เป็นนักเรียนมัธยมปลายที่ติดหลุด ติดขาเล่น ติดซน และมีแผนอยู่หนึ่งในใจคือ “หาทางไม่ต้องสอบ” โดยเขาปลอมป่วยซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อหลีกเลี่ยงโรงเรียนและการสอบเข้า มันเหมือนเกมที่เขาเล่นกับชีวิตและกับคนรอบข้าง จนกระทั่งวันหนึ่งเขาถูกส่งโรงพยาบาลเพราะเหตุทะเลาะรถจักรยานยนต์ และพยาบาลเข้าใจผิดว่าเขาเป็นมะเร็งเยื่อบุช่องท้อง ซึ่งนำเขาไปสู่สถานะ “คนป่วย” ที่มีสิทธิพิเศษซ่อนอยู่
ตรงข้ามกับเขาในห้องเรียน คือ เย่ จื้อเจี๋ย (Jade) นักเรียนหญิงชื่อเดียวกัน (Chiang Chi) เป็นประธานห้อง เรียนเก่ง พูดน้อย แต่เบื้องหลังนั้นเธอกำลังป่วยด้วยโรคเลือดร้ายแรงที่เธอซ่อนจากทุกคน แผนของจื้อเจี๋ยชายเริ่มตกอยู่ใต้สายตาของเธอที่ไม่เคยพลาดอะไร … และเมื่อทั้งสองที่ชื่อเหมือนกันเริ่มสนใจกัน ความจริงและคำลวงก็เริ่มสลับบทบาท
หนังแบ่งเป็นสามช่วงชัดเจน: ช่วงแรกคือความสนุกของเด็กซนปลอมป่วย ช่วงกลางคือการสัมพันธ์กับจื้อเจี๋ยหญิงที่แอบเป็นลูกศิษย์ในใจ ช่วงสุดท้ายคือบทเรียนชีวิตที่ทั้งสองต้องเผชิญ—เมื่อคำลวงถูกเปิดเผย และเมื่อโรคไม่ใช่แค่เรื่องของอีกคน แต่มันคือสิ่งที่ทำให้ชีวิตคนหนึ่งเกี่ยวพันกับอีกชีวิตหนึ่ง
จุดเด่นคือการเล่าเรื่องที่เริ่มเบาๆ แต่เดินหน้าแบบ “ค่อยๆดึง” คุณเข้าไป จนคุณเริ่มสงสารตัวละครทั้งสองอย่างไม่ทันตั้งตัว คาแร็กเตอร์เย่ จื้อเจี๋ยชาย ที่เริ่มต้นจากคนเอาตัวรอด กลับได้รับแรงขับให้ “มีชีวิตอยู่ให้มากกว่านี้” เมื่อเขาเห็นสิ่งที่จื้อเจี๋ยหญิงกำลังเผชิญ เรื่องของเธอไม่ได้คือหลอกตัวเอง แต่มันคือความจริงที่เขาเลือกจะไม่เห็น
แต่หนังก็มีจุดที่ยังสะดุด เช่นเดียวกับบท “คำลวง” – บางจังหวะการเปลี่ยนจากตลกเบาๆไปสู่ดราม่าลึกแล้วอาจรู้สึกขาดช่วง และตัวละครรองบางคนได้รับเวลาน้อยเกินกว่าจะส่งอารมณ์ได้เต็มที่ อย่างไรก็ตาม เมื่อคุณเปิดใจให้กับหนัง ระบบเดียวกันของโกหก–ความผิดหวัง–การยอมรับมันก็ทำหน้าที่ได้จริง
ในส่วนการแสดง ทั้ง Zhan Huai-Yun และ Chiang Chi มีเคมี ที่สามารถรับบท “คนซ่อนความจริง” และ “คนที่ถูกรักในความลวง” ได้อย่างสมดุล บางฉากที่ดูเหมือนจะเป็นมุขตลกกลับกลายเป็นฉากที่สะกิดหัวใจ เช่น เวลาที่เขาเริ่มกินอาหารที่ไม่ควรกินภายใต้สถานะ “คนป่วย” หรือเวลาที่เธอยิ้มน้อยๆในมุมหนึ่งแต่กลับหน่วงในอีกมุมหนึ่ง
โดยรวมแล้ว Lovesick คือหนังวัยรุ่น–โรแมนติกที่มีร่องรอยของ “หนังป่วย” แต่ไม่ใช่โรคแบบเดียวซ้ำๆ มันเป็นโรคของหัวใจ โรคของภาพลวง และโรคของการไม่ยอมเผชิญพรุ่งนี้ หากคุณพร้อมดูหนังที่ทั้งยิ้มได้และอาจมีน้ำตาซ่อนอยู่ใต้รอยยิ้มนั้น หนังเรื่องนี้คือหนึ่งในตัวเลือกที่น่าสนใจ
คะแนน IMDb: 6.6 / 10 (ดูรายละเอียด)
คะแนนผู้เขียน: 7.4 / 10 – ให้กับความกล้าที่จะบอกว่า “เราแค่ปลอมป่วยเพื่อหนีชีวิต แต่สุดท้ายชีวิตคือเรื่องจริง”
